Toernooidagboek Menorca (7)

Met een filmpje!

Zondag 27 april

Vermoeid word ik wakker. Gisteren zocht ik tijdig mijn bed op, maar de bekerfinale tussen Barcelona en Real Madrid, en dan vooral de ontknoping ervan, zorgde ervoor dat ik niet voor half één sliep.

Een laatste ronde kan een toernooi maken of breken. Of nou ja, mijn toernooi is al voor een deel gebroken. Ik heb altijd geprobeerd om in de laatste ronde nog iets extra’s te geven. Het gevoel van een goed resultaat in de laatste ronde neem je bewust of onbewust toch mee naar een volgend evenement. Verder is zo’n laatste dag altijd net een beetje te veel gedoe. Het uitchecken, de koffer ergens achterlaten, concentreren op de partij en dan vandaag ook nog terugreizen.

Ik speel tegen de Canadees Krishna G V Sai, ongetwijfeld afkomstig uit India. Hij is IM, heeft een rating van 2387 en is met zijn 29 jaar mijn oudste tegenstander van dit toernooi. In de voorbereiding zie ik dat hij Konings-Indisch speelt en dat maakt me niet helemaal ongelukkig. Mijn coach vindt het met wit slim om, zoals hij het noemt, serve-and-volley te spelen. Dat betekent zoiets als varianten diep en goed kennen en de tegenstander voor een aantal lastige keuzes stellen. Als hij de goede keuzes maakt, wordt het remise, maar makkelijk is het vaak niet.

Mijn serve-and-volley-benadering lijkt snel uit te monden in de remise als mijn tegenstander, net als ik, de eerste 17 zetten in razend tempo op het bord kwakt. Ik leg me al een beetje neer bij de zetherhaling die ik uit mijn hoofd ken, maar dan begint hij opeens na te denken en krijg ik nog een beetje hoop. Hij denkt maar liefst 45 minuten na en speelt dan een zet die ik niet meer ken. Dan maak ik een typische fout. In plaats van even mijn tijd te nemen en tot rust te komen, speel ik te snel een onnauwkeurige zet.

Leenhouts - Sai

Hier krijgt wit een prettig plusje als hij 26. Dd4 speelt. Wit heeft dan een sterke loper tegen een matig paard en alle kans om het eindspel te winnen. In plaats daarvan kies ik voor 26. De5 en ik droom al dat mijn tegenstander in de fout zal gaan met 26… Te8 27. Td8!. Als ik mijn zet uitvoer, zie ik al dat mijn tegenstander nu voordeel kan krijgen na 26… Pc5!, want op mijn geplande 27. Kb1 doet hij sterk 27… Dxg2 en in dit eindspel heeft zwart de beste kansen. Gelukkig ziet hij het ook niet allemaal meer helder en hij kiest voor 26… Df6, waarna ik mijn kans grijp en na 27. Dd5+ Kg7 28. Dxc4 iets beter kom te staan. Dat eindspel win ik uiteindelijk en zo eindig ik het toernooi op een vrolijke noot: 6 uit 9 en ‘slechts’ 8,5 ratingpunt verlies. Dat zag er even een stuk slechter uit en ik ben behoorlijk opgelucht.

Tijdens de eindfase van mijn partij, wint Ivanchuk op bord 1 een krankzinnige partij. Met zwart speelt hij op het scherpst van de snede, loopt recht in de voorbereiding van de tegenstander, staat dan slecht, worstelt zich eruit en dan moet het meeste nog gebeuren. Ivanchuk offert een kwaliteit en komt beter te staan. Zijn tegenstander biedt een zetherhaling aan, maar de publiekslieveling gaat die logischerwijs uit de weg. Zijn vervolg is echter suboptimaal en opeens staat zijn tegenstander gewonnen en die heeft ook nog eens een half uur op de klok, terwijl Chucky op increment speelt. Maar ook de Indiër Pranesh blijkt niet immuun voor zenuwen en hij geeft het helemaal weg. Ivanchuk wint de partij en hij wint het toernooi met 8 uit 9. Hieronder ziet u mijn opname van het moment dat hij naar voren wordt geroepen voor het ophalen van zijn eerste prijs. Ik ben geen geboren filmer, maar het leek me toch de moeite waard dit te delen. Op het moment dat ik het filmde stond het kippenvel op mijn armen.

Na de prijsuitreiking moet ik nog even wachten op de transfer naar de luchthaven en dat geeft me tijd om al het grootste deel van dit laatste verslag te schrijven. Vaak wordt vergeten om verslag te doen van de laatste ronde van een evenement, maar aan die fout wil ik me natuurlijk niet bezondigen.

Het toernooi zit erop en het is tijd om te eindigen met enkele conclusies. Eerst trek ik mijn persoonlijke lessen, daarna vertel ik iets over het toernooi in het algemeen.

Persoonlijk rapport

Het moge duidelijk zijn: ik mag aan de bak. Aan de vooravond van het toernooi had ik het behalen van 2500 als doel, maar aan het einde van het toernooi is mijn rating 2476. Wat gebeurde er, waar ging het mis?

• Het toernooi was een van de sterkste die ik ooit speelde. Niet enkel waren er zeer veel goede spelers, zo’n 80 met meer dan 2400, maar ook bij hen met een lagere rating spatte de ambitie eraf. Mijn witrepertoire, waarmee ik in de competities de ene na de andere overtuigende partij won, werd hier stevig op de proef gesteld. Zelfs als ik de tegenstander verraste met een variant die ik niet eerder speelde. Mijn conclusie is dat dit toernooi met echte toernooitijgers uit India, Kazachstan en China een slagje zwaarder is dan de toernooien die ik normaal speel, in Béthune, Dieren of Vlissingen.

• Mijn openingsrepertoire moet nog breder. Ik heb al veel gewerkt aan mijn openingen de laatste anderhalf jaar, maar blijkbaar is het niet genoeg op dit niveau. Iets meer variatie is wenselijk, hoewel het voor mij steeds moeilijker wordt om alle varianten te onthouden.

• Mijn stellingsoordeel zat er dit toernooi wel erg vaak naast. Nu ben ik op het schaakbord altijd al van het optimistische soort geweest, maar dit toernooi dacht ik wel erg vaak dat ik beter stond, terwijl de engine iets heel anders aangaf. Werk aan de winkel en best veel ook.

• Ik ben tevreden over mijn mentale veerkracht. Voor hetzelfde geld had ik veel minder punten gehaald, maar ik toonde een goede vechtersmentaliteit, zowel in de partijen, als in het toernooi. Heel wat slechte stellingen kon ik nog omdraaien en na een slecht resultaat raakte ik geen enkele keer op tilt. Schouderklopje voor mezelf!

• Ik ben blij dat ik tijdens het toernooi me niet enkel op het schaken heb gestort. Het heeft mijn blik verruimd door iets meer van het eiland te zien en door me te realiseren dat een toernooi heel wat meer is dan eentjes, halfjes en nulletjes in combinatie met een hoge of lage TPR.

Vervolgens geef ik ook nog een rapport van het toernooi, voor wie overweegt hier eens deel te nemen.

Toernooirapport

• Het toernooi is uitstekend georganiseerd. Alles verloopt stipt, de communicatie is vlot en de speelomstandigheden zijn goed. Zo speelde volgens mij iedereen met houten borden en houten stukken en was er voldoende ruimte om te zitten.

• Het hotel vond ik erg aangenaam. De kamers zijn ruim en het eten is behoorlijk goed. Ik moet wel zeggen dat het buffeteten me op het einde een beetje begon tegen te staan. Het dorpje is een typisch resortdorp en veel restaurants en barretjes waren nog gesloten. Niet heel inspirerend, maar aan de andere kant was er veel natuur op (loop)afstand.

• Het toernooi is niet heel duur. Ik geloof dat het verblijf ongeveer €100 per nacht kost en dat is inclusief eten en drinken. Mijn eigen verblijf was niet gratis, maar ik kreeg wel een mooie korting als grootmeester. Wellicht was het helemaal gratis geweest als ik een kamer had gedeeld met een andere titelhouder, maar tijdens toernooien hecht ik nogal aan mijn privacy.

• Het toernooi is sterk. Wie nog 10 ratingpunten wil halen om FM te worden, zou ik aanraden een andere bestemming te kiezen. Het niveau ligt hoog. Aan de andere kant word je zo wel uitgedaagd en dat motiveert weer.

En dan nog…

Bij het schrijven van deze laatste zinnen arriveert de bus bijna op de luchthaven van Menorca. Ik verheug me er erg op weer thuis te zijn. Bij het toernooi viel ik dan misschien niet in de prijzen, maar het weerzien met mijn vriendin en zoontje is de echte hoofdprijs!

Ik denk dat ik nu aan het einde van mijn Latijn ben gekomen. Met plezier heb ik u deelgenoot gemaakt van mijn belevenissen. Bij het ene verhaaltje had ik wat meer inspiratie dan bij het andere en er waren momenten dat ik liever de pen even onaangeroerd had gelaten. Dat zou echter strijdig zijn met allerlei kritiek die ik eerder op anderen gegeven heb. Het deed me deugd dat er best wat fijne reacties op mijn stukjes kwamen. Dat was erg motiverend! Veel dank daarvoor!